Að tala niður krónuna

Samviskuspurning:

Rétt upp hönd sá sem hefur talað um fimmkalla, tíkalla og hundraðkalla þegar hann hefur átt við þúsund sinnum hærri fjárhæðir?

Eða (nú bara spurning en engin samviska) heyrt aðra tala þannig?

Þetta er talsmáti sem iðulega hefur heyrst á fjármálafylleríinu - í kojum eða kauphöllum eftir atvikum - undanfarin ár.

Svo hafa spekúlantar talað um kúlur í gríð og erg og átt við milljónir. Hvað er kúla? Er hún ekki nokkurn veginn svona: 0.

Ætli karmalöggan eða [fyllið inn æðri máttarvöld] sé að hnykla vöðvana, hugsi sér að taka fólk á orðinu?

Sláið ekki því þér munið slegnir verða

Mbl.is er með frétt um það að trukkurinn sem sló lögregluþjóninn um daginn hafi sent frá sér yfirlýsingu vegna atviksins.

Hann segist vera sleginn yfir þessu.

Maðurinn er skáld. Kannski freudískt skáld en skáld engu að síður. Jafnvel skáld af guðs náð.

Afgangurinn af yfirlýsingunni virðist staðfesta það.

Áður en maður hefur lesturinn býst maður við yfirbót.

Ekki þarf að lesa lengi til að sjá að þvert á móti er þetta bara yfirklór.

Í lokin verður ljóst að þetta er í raun hrein og klár yfirfærsla. Á allri ábyrgð og skömm vegna málsins. Það var allt í raun annað hvort öðrum eða öðru að kenna.

Þó hann segi það ekki með þeim orðum felst í þessu ekkert annað en það sem sumir aðrir hafa sagt eftir heimskupör: ég bara lenti í þessu.

Syndin bara féll í kjöltuna á honum. Og hvað gera menn í því?

Yfir!

Ýmislegt um vorið, að komast undan neanderdalsmönnum og apann sem vandar sig

Vorið er komið, eftir nokkur antiklímöx undanfarnar vikur.

Ég sannfærðist endanlega um þetta nú síðdegis þegar ég þurfti ekki annað en hugsa um að ná í grillið upp á geymsluloft til þess að það byrjaði að rigna.

En það verður samt grillað, fjandinn eigi það - já, grillað eins og enginn sé morgundagurinn.

Svo er sumardagurinn fyrsti á morgun og ekki seinna vænna fyrir vorið að smokra sér milli vetrar og sumars.

Talandi um grill: Fyrir þá sem eru eins og ég að kikna undan nístandi leiðindum þess að fylgjast síendurtekið með neanderdalsmönnum öskra sig hása og slá sér á brjóst inni í trukkastóði get ég hiklaust mælt með því að slökkva á sjónvarpsfréttunum og kveikja á Rondó í útvarpinu. Það er sígild rás RÚV á bylgjulengdinni 87.7.

Umskiptin eru eins og ég get ímyndað mér það að vera eina stundina stjórnlaus í blússandi geðrofi, stökkt og molnandi lauf ofurselt minnsta gusti áreitis. Finna sig svo allt í einu inni á deild 33C á Lansanum siglandi ofurfriðsamlega, lygnum sjó, inn í líknandi mók.

Ég gef ekki upp að svo stöddu hvort ég átti með vísuninni til frummennanna við vörubílstjórana eða lögguna. Kannski báða hópana. Verð þó að segja að ég held að löggan sé langt í frá stærsti sökudólgurinn um það hvernig fór í dag. Það er að minnsta kosti mál að þessari vitleysu linni. Ég get hins vegar ómögulega fengið mig til að eyðileggja góða skapið með því að úttala mig nánar um það núna. Kannski geri ég það seinna.

Fleira títt?

Kannski bara það sem ég og annar af tryggustu lesendum þessarar síðu ræddum um á skípinu í gær. Að minnsta kosti annar hinna tveggja tryggu er skyldur mér í beinan karllegg og báðir dvelja í útlöndum. Þeir eiga það aukinheldur sameiginlegt að leggja stund á heimspeki. Þríhyrningurinn er svo fullkomnaður með því að þeir eru einnig í reglulegu sambandi, útlagarnir, og ræða um hugðarefni sín í boði skíp sömuleiðis - hvar heimspeki mun ekki síst vera á döfinni.

Það er kannski ómaksins vert að bera undir hinn óumdeilanlega beina karllegg nokkuð sem bar á góma hjá mér og hinum hugsanlega beina karllegg í gærkvöldi. Ég tek mér m.a.s. það bessaleyfi að gera bera það á torg ef svo má segja. Vitandi að þar er í yfirfærðri merkingu frekar um að ræða eitthvað sambærilegt við Ingólfstorg en t.d. Rauða torgið eða Times Square.

Svo líkingin sé tekin alla leið er ég þá maðurinn sem stend þar stundum á kassa og tala út í loftið. Við sjálfan mig eða stöku vegfaranda eftir atvikum. Hinn hugsanlegi er þá hettupeysudrengurinn sem hangir þar lon og don og rennir sér á bretti. Hinn óumdeilanlegi er maðurinn sem kemur og sest á bekk, þegir og fær störu á meðan hann veltir fyrir sér stórum spurningum. Stendur kannski upp til að fá sér Hlölla þegar svengdin kemur allt í einu óþyrmilega aftan að honum. Splæsir svo í ís á eftir. Sem hann er ekki fyrr búinn með en hann kemst að því að slíkt óhóf er ekki dygðugt og fær nagandi samviskubit. Verður að setjast aftur á bekkinn til að brjóta það til mergjar.

Jæja, hinn hugsanlegi sagði mér að hann og hinn óumdeilanlegi væru ef svo má segja hvor af sínum skólanum í heimspekifræðunum. Hinn fyrrnefndi er að minnsta kosti að hluta hallur undir svokallaða meginlandsheimspeki. Hinn síðarnefndi síður en svo og er analýtíker fram í fingurgóma, blæs á alla frumspeki og vill hafa fast land undir fótum í hverju skrefi. Ég man ekki betur en þeir sem eru ginnkeyptir fyrir svoleiðis séu kenndir við engilsaxneska skólann, eða eitthvað slíkt.

Mér datt þá allt í einu í hug að um þetta mætti kannski nota dæmið fræga um apamergðina sem situr til eilífðarnóns og hamrar á lyklaborð. Sumir segja að það séu stærðfræðileg líkindi, jafnvel vissa, fyrir því að fyrr eða síðar myndi tilviljunin þannig leiða í ljós eitt stykki Hamlet eða álíka meistarastykki.

Ég velti fyrir mér hvort segja mætti að apaskarinn væri þá meginlandsmennirnir, þar sem það er góðlátlega liðið og e.t.v. hvatt til að menn setji næstum hvað sem er niður á blað. Í þeirri von eða vissu að smám saman þokist þeir nær og höndli jafnvel á endanum Þekkinguna (já, með stóru Þ-i).

Engilsaxarnir á hinn bóginn eru bara einn api. Sem vandar sig.

Nú hefur hinn óumdeilanlegi (sem veit hver hann er, þ.e. ef hann er þá ekki kominn því lengra í efahyggjunni) tækifæri til að bregðast við og setja fram yfirvegað álit sitt á þessari líkingu í ummælakerfinu. Eða bara senda mér tölvupóst.

Gítarveggir

Ég sá Hellvar spila í Kastljósinu áðan. Prýðileg hljónst. Þau reisa massíva gítarveggi ofaná tölvutrommutakti. Og Heiða er með flotta rödd. Ég fékk alls konar nostalgísk æsku- og unglingsáraendurlit úr öðrum áttum sem bónus við tónlistina þeirra sem slíka.

Ef vel tekst til er eitthvað dáleiðandi og angurvært - stundum angistarlegt - við vel hlaðna veggi úr rifnum gíturum. Margt verra til en að dvelja innan þeirra í dálitla stund.

¿Qué?

Ef myndin prentast vel geta glöggir lesendur séð í henni lýsingu á þjóðfélagsumræðu á Íslandi síðustu vikur.

Kannski meira um það síðar. Það er vissara að taka fram að þetta er óháð gildi margs í hinni sömu umræðu, sem ég ætla ekki að draga í efa.

(Tæknivinna var í höndum Kára Jóhanns Sævarssonar vinar míns, sem sinnti henni af listfengi líkt og endranær.)

Fölsk flögg: bábiljan um mengunarbyrðar Íslendinga

Aðeins tilhugsunin um hina óskaplegu hugmynd um að setja á fót olíuhreinsunarstöð á Vestfjörðum hefur álíka áhrif á mig og það sem hugsa mætti sér sem móðir allra misheppnaðra krítarstroka á bónaða skólatöflu, ef fólk getur gert sér slík ósköp í hugarlund. Ég get alveg viðurkennt að þetta tekur einnig til tilfinninga minna í málinu.

(Guð og góðar vættir forði mér nú frá sjálfbirgingslegum og sjálfskipuðum rökfræðingum sem rjúka þar með upp og gefa mér umsvifalaust rauða spjaldið fyrir svokölluð ,,tilfinningarök". Sú flokkun er einhvers konar tilraun til að varpa rýrð á sum rök, gera þau ómerkari en önnur og afgreiða þau þannig með ódýrum hætti út af borðinu. En það er önnur Ella. Ég er svo sem alveg til í að ræða það einhvern tímann en þangað til leggst ég bara bljúgur á höggstokkinn og bið hlutaðeigandi að spara sig hvergi. Ég vil þá heldur bíða hel en vera memm með þeim.)

Svo ég útskýri aðeins nánar væri ég líklega sem Aðalvíkingur, ef hið óhugsandi gerðist, í þeirri stöðu að þurfa á sumrin að fylgjast með skipunum sigla fyrir víkina, nær eða fjær, koma undan Straumnesinu og hverfa fyrir Ritinn. Og kannski yrði á endanum ekki bara um sjónmengun að ræða. Ég þarf ekki að hnýta við ,,á þessu einstaka svæði". Það vita það allir sem þekkja til.

Það var fín umfjöllun, eða tilraun til umfjöllunar, um þetta í Íslandi í dag í gærkvöldi. Sölvi sjónvarpsmaður og hverfisbróðir minn úr Laugarnesinu fær prik fyrir viðleitni til að spyrja nokkurra aðkallandi spurninga.

Til dæmis: er eðlilegt að það fáist bara einhverjir útúrsnúningar og almennir frasar sem segja ekki neitt þegar spurt er hver á bak við þessar meintu þreifingar? ,,Rússneskir og bandarískir kaupsýslumenn" er álíka skýrt og að segja að forsvarsmaður hins stórkostlega öfugnefnda fyrirtækis Íslensks hátækniðnaðar sé homo sapiens frá norðurhveli jarðar. Ég segi meintu þreifingar því að það er ekkert á borðinu með þetta enn í dag. Þrátt fyrir nokkurra mánaða umræðu. Ég vona að það sé til marks um það hversu mikil alvara er í raun á bak við þetta.

En það er ábyrgðarhluti - eins og stjórnmálamönnum finnst gaman að segja - að halda einhverri leynd yfir þessu og hafa ekki spilin á borðinu. Málið er þess eðlis að þetta kemur öllum við. Afsakiði meðan ég æli ef menn bera við einhverjum viðskiptahagsmunum. Það er orðið þreyttara skálkaskjól en sérverkefnin fyrir menn sem þarf að fjarlægja hægt og hljótt úr opinberu starfi ASAP. Eins og það sé massíf samkeppni meðal þeirra sem eru að reyna að pimpa út þessari stöð annars vegar eða hins vegar meðal hinna, meintra áhugamanna um að reisa ferlíkið. Þessi leynd er afar tortryggileg svo ekki sé meira sagt.

Svo er þetta sjónarmið um að ,,horfa á málin í hnattrænu samhengi, olíuhreinsunarstöð/álver mengar alls staðar jafnmikið/skaðar umhverfið meira annars staðar vegna óumhverfisvænni framleiðslu, við - mannkynið, gefa menn til kynna með prestlegri andakt - komumst ekki af án þessa, einhvers staðar verða vondir að vera" o.s.frv.

Þetta hefur verið notað í álversumræðum á þann hátt að íslensk álver knúin af rafmagni frá ,,endurnýjanlegum orkugjöfum" séu hnattrænt séð æskilegri en kolaknúin álver annars staðar. Það kann vel að vera eitthvað til í þessu, á einhverju plani, en menn teygðu þetta sjónarmið ansi langt og reyndu að breiða yfir mjög mikið með því. Nú gengur þetta sama sjónarmið aftur ljósum logum með því að einhver einhver fundið upp á því að segja að við notum öll olíu og einhvers staðar verða vondir að vera, við getum ekki skorast undan okkar byrðum í þessum efnum o.s.frv.

Síðast í gær sá ég Pétur Blöndal í Íslandi í dag þylja þetta í belg og biðu upp eins og einhvers konar fermingarvers. Ég verð að segja að þá fannst mér taka steininn úr. Ég hélt að sá ágæti maður - ég meina þetta alls ekki í neinu háði, maðurinn hefur virst mér almennt séð skynsamur og vandaður - væri þeirrar lífsskoðunar að óhætt væri að flokka meðal sérhyggjumanna. Ekki alveg ,,hver er sjálfum sér næstur, guð hjálpar þeim sem hjálpar sjálfum sér o.s.frv." en alla vega þeim megin á vellinum.

En nú allt í einu eru einhverjar meintar hnattrænar skyldur á Íslendingum í að taka á okkur mengun og þungaiðnað fyrir heiminn? Ef þetta er prinsippafstaða hjá Pétri Blöndal og öðrum - töluvert minni spámönnum - sem þessu hafa haldið fram þá má kannski bara fagna því (svo aftur sé notað orðskrípi frá stjórnmálamönnum) þegar á allt er litið. Að minnsta kosti hefðu þá ýmsir ástæðu til að fagna.

Því það verður ekki bæði sleppt og haldið. Við getum varla án mótsagnar sett okkur á þann háa hest að þykjast geta valið og hafnað að vild þegar kemur að því að axla byrðar fyrir heiminn.

Ef við viljum þá ekki vera ómerkingar orða okkar verðum við að byrja á að auka þróunaraðstoð landsins upp fyrir það algera lágmark sem við látum nú af hendi rakna. Þurfum að færa okkur töluvert framar á þeirri meri.

Svo er matarskortur í heiminum: hvílir ekki hnattræn skylda á okkur að opna fyrir frjálsan aðgang að fiskimiðunum fyrir sveltandi meðbræður okkar, hvaðan sem vera skal? Jafnvel lána þeim eitthvað af þessum bátum sem virðast vera til á landinu án þess að mega fiska.

Við skulum ekki gleyma útlendingamálum. Ísland er eitt lokaðasta land á byggðu bóli að því leyti, bæði fyrir flóttamönnum og öðrum innflytjendum. Í samræmi við hið nýuppfundna prinsipp eigum við að galopna dyrnar, ekki seinna en í gær. Leyfum lýðnum að koma til okkar, því að þeirra er íslenskt ríkisfang! Strjálbýlið hérna er líka margfalt meira en víðast annars staðar. Örfáar hræður á ferkílómeter - rétt rúmlega þrjár, líklega. Og öll þessi auðu hús úti á landi, er það ekki, eins og alltaf er verið að segja?

Ber okkur ekki líka skylda til að bjóða fram víðerni Íslands til að urða geislavirkan úrgang? Má ekki auðveldlega finna út með reikningi að það sé löngu tímabært að grafa slatta af úrani og plútóníum á fáförnum stað uppi á hálendi? Eða losa það í hafið. Varla þarf nokkuð annað en að líta með samanburðar- og hlutfallsgleraugum á heimsflatarmálið og aftur á strjálbýlið, hugsanlega líka á heilsufarsupplýsingar um kvilla af völdum geislavirkni til að þetta blasi við.

Fangelsi í Bandaríkjunum - og eflaust víðar - eru yfirfull og miklu stærra hlutfall fólks í fangelsi þar en hér. Var ekki að losna heil herstöð á Miðnesheiði? Við getum varla leyft okkur að setja á fót enn eitt þekkingarþorpið þegar svo stendur á. Svo er meira að segja nú þegar gaddavírsgirðing utan um svæðið og kontról póst við útganginn. Ef einhver er stressaður með að fá svona marga afbrotamenn inn í landið gætum við reynt að fá þarna fanga sem eru ekki of óstýrilátir. Ætli nýju bestu vinir okkar, einræðisstjórnin í Kína, væri ekki til í að úthýsa til okkar eitthvað af sínum pólitísku föngum? Þeir yrðu ábyggilega viðráðanlegri en krakkdíler úr Queens.

Svona mætti halda lengi áfram. Og ég er ekki einu sinni byrjaður að færa mig upp á skaftið í fáránleikanum, ef einhver hélt það, þó það væri kannski gaman að velta nokkrum slíkum hlutum upp.

Þetta er ný notkun á fræga höfðatölufrasanum, öfug í þetta sinn: nú er höfðatalan ekki notuð til að plástra þjóðarstoltið með misvelviðeigandi tölfræðisamanburði heldur til að koma brauðfótum undir þessa bábilju. Hún gerir út á einhvers konar órökrétt píslarvætti, manni verður helst hugsað til hugmyndarinnar um erfðasyndina. Henni er einungis - ég endurtek: einungis - ætlað að þjóna öðrum og alveg óskyldum hagsmunum, nefnilega því einu að finna einhverja leið, alveg sama hversu órökrétta, til að verja þessa vondu hugmynd. Svo treysta menn á eins og venjulega að ef þetta er kallað nógu hátt og nógu oft þá holi dropinn steininn o.s.frv.

Ég leyfi mér að fullyrða að enginn sem þetta segir heldur þessu fram í einlægni - það þarf ekki annað en að horfa á ferilskrá viðkomandi, hugsanlega flokkskírteini og afstöðu að öðru leyti í umhverfismálum - heldur er þetta bara hentifáni, falskt flagg, til að koma til leiðar öðru markmiði. Mikið óskaplegt kaldlyndi held ég að þurfi til að hafa sig í að halda þessu fram án þess að blikna.

Ég man reyndar ekki betur en umhverfisráðherra hafi svarað þessum röddum nokkuð vel og skörulega á þingi um daginn. Og þurfti nokkurn rögg til því að kappræðumenn og málaliðar eiga alltaf jafnauðvelt að sveipa sig skinhelgi með útúrsnúningum af þessum toga.

Með leyfi: þessi svokölluðu rök hljóma eins og eitthvað af málefnunum.com, innhringitímum í útvarpi eða aðsendum blaðagreinum - og þá af þeirri gerð sem eru, eða voru, settar við hliðina á myndasögunum í Mogganum.

Ég veit ekki af hverju en ég þegar ég hugsa um þetta svífur fyrir augum mér passamynd af kinnfiskasognum öldruðum manni með vatnsblá ufsaaugu og gisna burstaklippingu. Ég er ekki viss hvers vegna. Ég þyrfti kannski að leggjast á sófa hjá einhverjum og láta greina þetta samkvæmt kúnstarinnar reglum.

Grundvallaratriðið er að þetta eru útúrsnúningar og hártoganir og engum til sóma sem étur þetta upp.

Sölvi snerti á öðru sem honum gekk voðalega illa að fá svar við: hann spurði hvort það væri forsvaranlegt að láta þetta malla í einhverju svona leynimakki í langan tíma því að ef það gengi nógu lengi stæðum við kannski frammi fyrir því að allir gerðu ráð fyrir að af þessu yrði og ákvörðunin tæki sig bara sjálf. Ég er reyndar nokkuð viss um það að einmitt þetta er stór hluti af leikskipulaginu hjá þeim sem vilja koma þessu á koppinn sama hvað. Ásamt einhvers konar klappliðsstemningu hjá sveitarstjórnarmönnum með merki erlends gjaldmiðils - ég bið lesendur að afsaka en nákvæmari upplýsingar liggja ekki fyrir á þessu stigi málsins - í augunum.

Með klappliðinu - væri nær lagi að kalla þá klappstýrur? - finnast engar efasemdir um að peningar geti hugsanlega ekki réttlætt allar fórnir eða til séu aðrir hagsmunir sem geti vegið þyngra - eða vegi eitthvað yfirhöfuð. Hvað þá fínlegri og blæbrigðaríkari þankar á borð við það hvernig þjóðfélag við viljum skapa hér til framtíðar, hvernig við viljum vera og hvað við viljum standa fyrir. Mér er til efs að þessir menn hafi jafnvel hugsað sér að selja sig - og okkur auðvitað með, gleymum því alls ekki - sérstaklega dýrt, hvað þá meira. Svo þykjast þeir geta komist upp með að segja bara fimmaurabrandara um framlegðarlausa fjallasýn á milli þess sem þeir þylja samviskusamlega hræðsluáróður um að fjórðungnum sé að blæða út og hálfkveðnar vísur um að það verði ,,að gera eitthvað".

Svörin við þessari spurningu Sölva voru mjög loðin, gengu mest út á það að ,,málið væri á sveitarstjórnarstiginu", að ,,Alþingi hefði ekki stjórntækin lengur" - sem má vel vera satt að einhverju leyti - og svo framvegis. En á meðan á iðnaðarráðuneytið þá ekki að vera að styrkja forvinnuna - eða hvað sem er svo sem verið að gera, það veit það enginn - um milljónir, eins og fram kom að gert hefði verið.

Það þarf skýra prinsippafstöðu frá stjórnvöldum um þessi mál sem allra fyrst. Þá á ég við ríkisstjórn og Alþingi og þá sem þessar stofnanir skipa. Þar treysti ég á allt gott og skynsamt fólk en kannski helst á þá sem trommuðu upp með slagorð á borð við Fagra Ísland þegar reiptogið stóð sem hæst um atkvæðin fyrir aðeins tæpu ári síðan. Ég reyndar held að margir á þessum vettvangi hafi verið að reyna að segja þetta á nærgætinn hátt og óbeint - að þetta séu einfaldlega óraunhæfar hugmyndir og loftkastalar, og þá í þeim skilningi ef hægt er að hugsa sér austurþýska kassablokk eða ámóta óskapnað sem loftkastala.

Ég vona að þetta sé réttur skilningur. Ef svo er mega læðupokarnir sem plotta um þetta halda áfram að fremja sitt gjamm og glamur og spúa sínu súra galli mín vegna.

En svo haninn gali þrisvar við dæmum úr tuggubók stjórnmálamannsins, þá harma ég - þó ég springi seint eins og ekkjurnar í ævintýrunum - segi og skrifa harma að enn skuli finnast fólk á Íslandi sem er eða þykist vera áfram um að hér rísi olíuhreinsunarstöð og sem rekur ómerkilegan á- og undirróður fyrir þeirri forneskju og glapræði.

Orðakleppur V - Veraldartímabil

Vík svolítið út af venjunni hér með því að vera ekki með neitt eiginlegt heimsósómatal um rislítið eða að mínu mati lélegt mál. Og þó - þetta er bara svo furðulegt dæmi að ég veit ekki alveg á hvaða bás á að setja þetta.

Það er frétt á mbl.is um að til standi að stofna minningarsjóð um Vilhjálm Vilhjálmsson. Þar er þessi setning:

Þá hefur Sena gert samning við Minningarsjóðinn um öll verk Vilhjálms út veraldartímabilið.

Veraldartímabilið?

Er þetta nýtt orð yfir eilífð? Eða kannski framtíð, í þessu samhengi?

Bráðum kemur betri tíð með blogg í haga

Ég hef verið á miklu spani og þeytingi og ég veit ekki hvað.

Í gærkvöldi lauk nokkurra vikna allstífri törn með Óperukórnum í Reykjavík með bara býsna vel heppnaðri þátttöku í flutningi á Missa Solemnis með sinfoníunni í Háskólabíói.

Bloggið hefur setið kirfilega á hakanum á meðan enda er maður auðvitað bara einhamur sama hversu mikið kaffi maður lætur ofaní sig (sem ég geri reyndar í miklu hófi enda mun meiri te-maður, eins og kunnugir vita).

En þráðurinn er ekki langt undan og ég seilist aftur í hann von bráðar.

Þessa færslu má skoða sem ,,fregnir af andláti mínu eru stórlega ýktar"-gerðarinnar.

Að trúnaðarmála yfir gagnsæið

Á Eyjunni (og annarri hverri bloggsíðu á landinu, þ.e. þeim sem ekki eru að fjalla um stóru meiraprófsmómælin niðri í bæ) er fjallað um för ráðherra og blaðamanna með einkaþotu til Búkarest á NATO-fund. Þar er haft eftir aðstoðarmanni forsætisráðherra, sem svarar fyrir þessa ráðstöfun fyrir hönd ráðherranna:

,,Gréta vildi ekki gefa upp kostnað við leigu vélarinnar og sagði að ákvæði væri í leigusamningi við Icejet um að verðið væri trúnaðarmál."

Mér finnst verulega stór spurning hvort úrskurðarnefnd um upplýsingamál myndi fallast á það sem virðist vera túlkun aðstoðarmannsins á umfangi lögbundins upplýsingaréttar fólks og fjölmiðla að ríkið geti takmarkað aðgang að upplýsingum af því tagi sem hér um ræðir með einföldu samkomulagi við þriðja mann um að upplýsingarnar teljist trúnaðarmál.

Í sjálfu sér er ekki hönd á neinu festandi í þessari stuttu athugasemd aðstoðarmannsins en ég væri til í að sjá nánari rökstuðning hennar eða ráðherranna fyrir því undir hvaða takmörkun í upplýsingalögum nr. 50/1996 þau telja þessar upplýsingar geta fallið og hvers vegna.

Væntanlega mun viðkomandi blaðamaður láta reyna á það.

Nema þetta sé allt saman aprílgabb, eins og einhver í kommentakerfinu á Eyjunni hélt.