Ég hef verið á miklu spani og þeytingi og ég veit ekki hvað.
Í gærkvöldi lauk nokkurra vikna allstífri törn með Óperukórnum í Reykjavík með bara býsna vel heppnaðri þátttöku í flutningi á Missa Solemnis með sinfoníunni í Háskólabíói.
Bloggið hefur setið kirfilega á hakanum á meðan enda er maður auðvitað bara einhamur sama hversu mikið kaffi maður lætur ofaní sig (sem ég geri reyndar í miklu hófi enda mun meiri te-maður, eins og kunnugir vita).
En þráðurinn er ekki langt undan og ég seilist aftur í hann von bráðar.
Þessa færslu má skoða sem ,,fregnir af andláti mínu eru stórlega ýktar"-gerðarinnar.
Í gærkvöldi lauk nokkurra vikna allstífri törn með Óperukórnum í Reykjavík með bara býsna vel heppnaðri þátttöku í flutningi á Missa Solemnis með sinfoníunni í Háskólabíói.
Bloggið hefur setið kirfilega á hakanum á meðan enda er maður auðvitað bara einhamur sama hversu mikið kaffi maður lætur ofaní sig (sem ég geri reyndar í miklu hófi enda mun meiri te-maður, eins og kunnugir vita).
En þráðurinn er ekki langt undan og ég seilist aftur í hann von bráðar.
Þessa færslu má skoða sem ,,fregnir af andláti mínu eru stórlega ýktar"-gerðarinnar.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli